Opis Manifestacji:

Akcja trwać ma 6 dni. W pierwszym dniu widzowie zbierają się w jednym z zadaszonych pawilonów parku. Na podłodze leży klocek drewna, siekiera i kubek z farbą. Autor, ubrany jedynie w białą przepaskę zawiązaną na biodrach, podchodzi do klocka. Czerwoną farbą maluje na swoim ciele pionową linię i rozrąbuje klocek drewna. Powtarza na przemian te czynności dopóki klocek nie zostaje podzielony na szczapy, a ciało i przepaska pokryją się siatką liniowych podziałów. Następnie z powstałych szczap sporządza wiązkę drewna, podpisuje ją i oświadcza, że wystawia wiązkę na licytację. Aukcja wiązki prowadzona ma być prze fachowca i będzie trwała aż do końca manifestacji.

Przez następne dni autor montuje w różnych miejscach parku przygotowane wcześniej obiekty. Mają one wyznaczyć punkty –„stacje” drogi, którą autor zamierza przebyć w dniu ostatnim. W pierwszym dniu na „stacji politycznej” staje DROGOWSKAZ POLITYCZNY. Jest to duży wiatrak poruszany przez wiatr. W drugim dniu na „stacji godności” staje obiekt zatytułowany RYTUAŁ OCZYSZCZAJĄCY. W trzecim dniu na „stacji sprawiedliwości” zmontowany zostaje obiekt zatytułowany RYTUAŁ PRAWA. W czwartym dniu na „stacji zwierzęcej” powstaje obiekt zatytułowany RYTUAŁ EROTYCZNY. W piątym dniu autor przygotowuje na centralnej łące parku stację końcową, gdzie powstaje RYTUAŁ OFIARNY.

Jest ostatni, szósty dzień manifestacji, po południu. Widzowie zbierają się na składowisku znajdującym się na zapleczu parku. Autor ubrany jest tylko w podwinięte do kolan spodnie. Ujmuje rączki zbudowanych wcześniej, drewnianych TACZEK ROMANTYCZNYCH i rusza w drogę. Do TACZEK przymocowany jest biało-czerwony kwiat, obciążony brukowym kamieniem. Podczas jazdy unosi się w górę, po zatrzymaniu się opada.

Autor pcha ciężkie TACZKI, stąpa boso po asfaltowych alejach parku, odciskając przy tym zielone ślady. Farbę na stopy nakłada mu co pewien czas towarzysząca kobieta. Pochód widzów podąża za nim. Na każdej stacji następuje ostateczne zmontowanie znajdującego się tam obiektu i oddanie go publiczności, która może wprawić go w ruch. Jedynie DROGOWSKAZ POLITYCZNY poruszany jest przez wiatr. W pewnym momencie następuje spotkanie drewnianych TACZEK ROMANTYCZNYCH z szynową kolejką, która obwozi po parku turystów. Pochód prowadzony przez autora dociera do „stacji komercyjnej”, gdzie czeka fachowiec prowadzący aukcję wiązki drewna. Aktualna cena wiązki – 5000 marek zachodnioniemieckich – zostaje tu przelicytowana przez żonę autora, która następnie ofiarowuje wiązkę mężowi. Autor manifestacji zdejmuje wtedy ubranie i zawiązuje na biodrach białą, pokreśloną na czerwono płócienną opaskę, w której występował w pierwszym dniu. Pchając TACZKI rusza ku stacji końcowej – OŁTARZOWI OFIARNEMU. Tam wiązka zostaje spalona. Obok zostają TACZKI ROMANTYCZNE.

 

„Katalog twórczości Jerzego Beresia, 1954-1994 – część II: Manifestacje”, opr, Jerzy Hanusek [w:] Jerzy Bereś. Zwidy, wyrocznie, ołtarze, wyzwania, red. Aleksandra Węcka (Poznań: Muzeum Narodowe w Poznaniu, 1995), s. 105