Droga M.

Tyle pytań i wątpliwości. Co do efektów naszej drogi. Dokąd zawiodła? Czy wszyscy są zadowoleni? Często chyba zagubiono to najważniejsze, a więc sztukę.

Czy cokolwiek można nazwać sztuką?

Kiedyś rewolta dotyczyła walki z silną skonsolidowaną formacją akademicką. Dzisiaj sytuacja jest inna. Ale zachowania pozostały, tak jakby sytuacja była taka sama. W obozie rewolucjonistów uformowała się nowa akademickość. Jest ona odporna na wszelkie znane nam gesty, gdyż wyłoniła się ona z naszej formacji. Zakwita nam więc postawa totalnej destrukcji, jako jedynej drogi eskalacji.

Myślę, że jest to przejawem przegranej, klęski. Nie z tamtym tradycyjnym akademizmem, tylko z przejawem samolikwidacji sztuki. W imię czego ta samolikwidacja? Chyba w imię rozhulanych apetytów artystów, którym nigdy ręka nie zadrżała przed zadaniem ostatecznego ciosu. Bo możliwa jest postawa miłości do sztuki i postawa bezwzględna, bacząca tylko na spektakularne korzyści ( brak odpowiedzialności ). Czy sztukę czeka klęska?

Poszukuję tych nielicznych, którzy pragnęli sztukę uratować, wtedy może jeszcze bez pełnej świadomości, samym instynktem sztuki, jakiego w sobie nie zatracili.

Twoja M.

Maj 1994