1976

Kraków

Maria Pinińska-Bereś:

Długo wyszywałam Apollina białym kordonkiem. Po skończeniu fazy wyszywania postaci Apolla na sztandarze wniosłam go na salę z publicznością i rzuciłam na ziemię. Po zdjęciu butów pomalowałam stopy na różowo i deptałam otoczenie (zostawiając ślady), a następnie weszłam na sztandar, tam też zostawiając ślady. Po wkroczeniu na sztandar szłam na palcach, gdyż uważałam to za bardziej kobiece, ale i ślady były dzięki temu liczniejsze. Po skończeniu fazy „deptania” oderwałam część szmaty od drzewca, zawinęłam i napisałam „Żegnaj Apollinie”. Najpierw był akt adoracji i podeptanie jako akcja, potem ślady tego na sztandarze.

Maria Pinińska-Bereś, „Sztandar Apollina”, 1976, fot. Konrad Pollesh